पछाडि हट्न सिकिनँ, आँधीले धकेले पनि,
हात फैलाइन मैले, बाधाले जति घेरे पनि ।
पसिना छरेर, आँसु पिएर बाँच्न सिकेँ,
माटोको सपना पूरा गर्न संघर्षको कथा लेखेँ ।
तुफान आउँछन्, तर मलाई रोक्दैनन्,
दुखका सागर छन्, तर मलाई डुबाउँदैनन् ।
मातृभूमिको माया छ, शिरमा हरेक पल,
जीवनको उद्देश्य छ, सधैं सत्यको बल ।
सन्तानका आँखा सपनाको प्रतिबिम्ब हुन्,
उनीहरूको हाँसो मेरो प्रेरणाको चिन्ह हुन् ।
हर कठिनाइ सहेर, उज्यालोको बाटो खोज्दै,
हरेक झरनालाई झन् शक्तिमा बदल्दै ।
माटोले बोलाउँछ, आफ्नो भाषा बोल्न,
गाउँले बोलाउँछ, न्यायको पथ खोल्न ।
आत्मबल मेरो ढाल हो, विश्वास मेरो तीर,
सामाजिक परिवर्तनकै लागि मेरो यो शरीर ।
धेरैले हरायो भने, तर म अगाडि बढ्छु,
दुखको घेराभित्र पनि, मेरो खुसी साट्छु ।
हर पाइलामा इतिहास लेख्न थालेको छु,
आफ्नै हातले भाग्य कोर्न थालेको छु ।
यो जीवन संघर्ष हो, यो यात्रा वीरताको हो,
म एउटा कथा हुँ, जुन कहिल्यै मेटिँदैन ।
जहाँ म उभिन्छु, सत्यको झण्डा गाड्छु,
दुनियाँलाई देखाउँछु, आशाको दियो बाढ्छु ।
