२०८१ चैत्र ५, मंगलवार १९:२९

जहाँ तिमी छौ, त्यहीँ स्पन्दित छ मेरो अस्तित्व, तिमी बिना, यो संसार मलिनछ, मौन छ, अनि अस्तव्यस्त छ ।   […]

तीन रङको लहर, वीरता बगाउँछ, सगरमाथाको मुहान, इतिहास जगाउँछ । रातो रगतको गर्व, नीलो शान्तिको धार, चन्द्र-सूर्यको तेजले उज्यालो संसार

जब म शब्दसँग खेल्ने गर्छु, मनका भावनाले अर्थ खोज्ने गर्छु । कहिले शून्यताका परेलामा रंग भर्छु, कहिले चोटका घाउमा मलम

जब मनभित्र उठ्छ भावनाको बाढी, रहर र वेदनाले छोप्छन् मनको भित्री गाँठी । शब्द खोज्न थाल्छु, भित्री आवाज सुन्छु, तब

गल्ती तिम्रो पनि थियो, गल्ती मेरो पनि थियो । या भनौं, न गल्ती तिम्रो थियो, न गल्ती मेरो थियो ।

यो अविरल झरिले धेरैको सपना बगायो, धेरैको पसिना बगायो, चाडपर्वको रमझम बगायो, घर फर्कने बाटो बगायो। जताहेर्‍यो बर्बादीको निशानी, तर

प्रकृतिको क्रोध छ, आँधीझैँ गर्जन्छ, पहाड झर्छ, नदी बग्छ, संसारै तर्सन्छ। तर के मात्र बिनास? के सबै अन्त्य हो? यो

चुपचाप चुपचाप सबै हुन्छ यहाँ, बोल्न खोज्दा आवाज हराउँछ यहाँ । मनका कुरा मनमै थामिएर बस्छन्, शब्दहरू ओठमै अल्झिएर बस्छन्

बुझ्न नसकिएको प्रश्नको उत्तर खोज्दै, यो मन बेचैन हुन्छ, मौनता बोल्न थाल्छ । कहिले लाग्छ प्रश्नै प्रश्न छ, उत्तर कहीँ